آیت الله حاج سید احمد خوانساری به دلیل بیماری زخم معده، به دستور پزشک معالج، در بیمارستان بستری شد. چون سالخورده و ضعیف البنیه بود ودر وقت بستری شدن 98 سال از عمرش می گذشت، تحمل جراحی بدون بیهوشی ممکن نبود، ازطرفی هم اجازه بیهوش کردن را نمی داد، زیرا معتقد بود که در هنگام بیهوشی، تقلیدمقلّدین اشکال پیدا می کند.

دکتر معالج به اوگفت طبق آزمایش ها و عکس یرداریها، باید حتما عمل جراحی روی او صورت گیرد. آیت اللهخوانساری گفت: مانعی ندارد، عمل جراحی را هر وقت خواستید، شروع کنید، ولی قبل از آنبه من خبر دهید که با تلاوت قرآن و توجه به آن، مشکل بی هوش کردن حل شود. دکتر جراحپذیرفت. لحظاتی بعد گفت: ما آماده هستیم که دست به کار شویم. آیت الله خوانساریفرمود: هر وقت من شروع به خواندن کردم، شما هم شروع کنید.  

دکتر تعریف می کرد تا او شروع به خواندن سوره انعام کرد، چاقوی جراحی را روی شکمش گذاشته و دست به کار شدیم. چنان بی حرکت بود گویا در حال بی هوشی کامل است. بعد از پاره کردن و دوختن و اتمام کار، گفتم: حضرت آقا! کار ما تمام شد. ایشان قرآن را بستند و فرمودند: صدق الله العلی العظیم. گفتم : آقا دردتان نیامد؟ فرمود: مشغول قرآن بودم، نفهمیدم.